تصفیه آب آشامیدنی

تصفیه آب آشامیدنی همیشه یکی از مهمترین دغدغه های بشر امروز بوده است. رشد جمعیت و توسعه صنایع مختلف ، آلودگی محیط زیست را به دنبال دارد و از این میان آلودگی آب یکی از مهمترین نگرانی هاست.

اما آیا روش های قدیمی و سنتی تصفیه آب آشامیدنی ، هنوز هم برای تولید آب آشامیدنی با بالاترین کیفیت ، مناسب است؟ یا اینکه برای حذف آلاینده هایی که در اثر توسعه صنایع وارد آب آشامیدنی ما می شوند ، نیاز به روشهای پیشرفته تری برای تصفیه آب داریم؟

احتمالا پاسخ دوم صحیح است. اما اجازه بدهید نگاهی داشته باشیم به روش های سنتی و قدیمی تصفیه آب آشامیدنی و آنها را با روشهای مدرن مقایسه کنیم. دو تا از رایج ترین و متداول ترین این روش ها ، جوشاندن و تصفیه آب به روش شیمیایی است. خواهیم دید که چگونه حتی پس از انجام این دو روش ، باز هم آلاینده های بسیاری در آب باقی خواهند ماند.

روش های سنتی تصفیه آب

1 – جوشاندن
از سالها پیش ، جوشاندن روشی برای ضدعفونی کردن و از بین بردن میکروارگانیزم های آب بوده است. جوشاندن اگر به مدت کافی باشد ، می تواند بسیاری از باکتری ها را از بین ببرد ، اما نه همه آنها را ! بسیاری از باکتری ها در اولین لحظات کشته می شوند اما برای کشته شدن بقیه نیاز به زمان بیشتری هست.

اشکالات روش جوشاندن آب برای ضدعفونی کردن آن:

» برای جوشاندن اندکی آب ، به مقدار زیادی سوخت و انرژی و همچنین تجهیزات نیاز است.

» آب بلافاصله پس از جوشاندن قابل استفاده نیست و نیاز به سرد شدن دارد

» در حین جوشاندن و همچنین سرد شدن آب ، مقداری از آب تبخیر شده و هدر می رود.

» آلاینده ها و ذرات محلول در آب ، با جوشاندن نه تنها از بین نمی روند بلکه با این روش آب تغلیظ هم می شود. لذا این روش فقط برای ضدعفونی کردن مناسب است نه تصفیه کامل آب و حذف آلاینده هایی نظیر نیترات و سرب.

» جوشاندن آلاینده های شیمیایی نظیر کلر را از بین نمی برد بلکه با وجود کلر در آب جوش ، آب طعم ماندگی و کهنگی نیز به خود می گیرد.

2 - روش های شیمیایی
برای ضدعفونی کردن اولیه آب دو ماده شیمیایی وجود دارد : ید و کلر . هردو ماده سبک و ارزان بوده و استفاده از آنها آسان است. ید در کشتن ویروس ها ، باکتری ها و تک یاخته ها موثر است. با این حال هرچه آب سرد تر باشد ، زمان بیشتری نیاز است تا ید اثر خود را بگذارد و آب را ضدعفونی کند. علاوه بر این از آنجا که ید در منابع طبیعی نظیر خاک وجود دارد ، لذا به طور طبیعی در آب یافت می شود ، بنابراین اگر ما نیز به صورت مصنوعی ید را به آب اضافه کنیم ، دوز آن در آب تغییر کرده و کم و زیاد می شود. علاوه بر این زنان باردار و بیماران تیروئید ، نباید آب حاوی ید را بنوشند. لذا استفاده از ید فقط برای تصفیه آب در کوتاه مدت استفاده می شود و تصفیه کردن آب با این ماده شیمیایی به مدت زمان بیش از سه ماه ، توصیه نمی شود. طعم ید نیز مناسب نیست و گاهی مجبوریم برای از بین بردن طعم بد آن ، به آب شکر اضافه کنیم!

ماده ضدعفونی کننده دوم ، کلر است. استفاده از کلر برای ضدعفونی کردن آب ، صرف نظر از نکات مثبت بسیاری که دارد ، دارای مضراتی نیز هست. از جمله مضرات کلرزنی ، به وجود آمدن محصولات فرعی به نام تری هالون متان ها هستند که امروزه احتمال سرطان زا بودن آنها بیش از پیش برما ثابت شده است. علاوه بر این کلر ماده ای بسیار سمی است و اگر بیش از اندازه وارد آب شود ، باعث بیماری هایی شده و به اندام های داخلی بدن آسیب های جدی می زند. همچنین کلر برای پوست و موی انسان نیز مضراتی را به همراه دارد و باعث تحریک مخاط داخلی ریه و بینی می شود. هیراب سان چندین مقاله در خصوص مضرات کلر در این سایت منتشر کرده است که می توانید در قسمت دانستنی ها ، در این مورد مطالعه کنید.

با فهمیدن نقاط ضعف روش های سنتی تصفیه آب آشامیدنی ، پی می بریم که امروزه به روش های مطمئن تری برای تصفیه آب نیاز داریم.